Als mijn kind maar gelukkig is...toch?

Als mijn kind maar gelukkig is… toch?

Ik wil het zo goed doen. Echt.
Maar sommige dagen… pfoe.

’s Ochtends voel ik het al. Die knoop in mijn maag. Hoe zal het vandaag gaan?
Krijg ik een boze bui om mijn oren? Een stiltebehandeling?
Of, als ik pech heb, allebei?

Ik adem diep in en probeer kalm te blijven.
Dan begint het. Mijn kind weigert zijn schoenen aan te trekken.
Ik blijf rustig.

Adem in, adem uit. “Kom op, schat, we moeten gaan.”
Nog steeds niets. Ik voel iets borrelen.
Mijn eigen onmacht, mijn frustratie.
Voor ik het weet, hoor ik mezelf dingen zeggen die ik als kind ook hoorde.
De dingen waarvan ik zwoer dat ik ze nooit zou zeggen.

Boem. Daar is het weer.
Dat pijnlijke besef.
Ik ben geen perfecte ouder.
Ergens onderweg ben ik mezelf een beetje kwijtgeraakt.

Want diep van binnen wil ik maar één ding: een liefdevolle, veilige basis voor mijn kind.
Hoe doe ik dat dan, als ik mezelf soms nauwelijks begrijp?

Jouw hechting, hun hechting

In de EFT voor gezinnen ontdekte ik iets groots: mijn manier van opvoeden is diep verbonden met hoe ik zelf ben opgevoed.
Mijn eigen hechtingsstijl – veilig, vermijdend, angstig of gedesorganiseerd – heeft meer invloed dan ik ooit had gedacht.

Hoe ik reageer op stress, hoe ik emoties (onbewust) wegdruk of juist uitvergroot…
Het is alsof mijn kinderen precies weten waar de zwakke plekken zitten.
Natuurlijk, ze doen het niet expres.
Ze spiegelen.
Ze trekken aan me.
Niet om me te pesten, maar omdat ze me nodig hebben. 

Van strijd naar verbinding 

Wat EFT me leerde?
Dat ik niet alleen sta.
Dat het geen kwestie is van “gewoon harder je best doen.”
Maar van anders kijken.
Begrijpen wat er écht gebeurt, onder de oppervlakte.

Ik leerde hoe mijn kind niet tegen me, maar naar me roept.
Hoe boosheid vaak angst is, hoe terugtrekken vaak verdriet is.

Het mooiste?
Ik leerde hoe ik dit patroon kan doorbreken.
Niet door perfect te zijn, maar door bewuster te reageren.

Want wat kinderen écht nodig hebben, zijn ouders die durven kijken.
Durven voelen. Durven leren. 

Ja, opvoeden is pittig

Soms wil ik gewoon onder de dekens kruipen en verdwijnen.
Maar ik weet nu: ik hoef het niet alleen te doen. 
Wil jij ook écht verandering?
Met je poten in de klei en uit de draaikolk van de dagelijkse sleur stappen?
Meld je aan voor een gratis klikgesprek.

Oant sjen!
Rijna💛